Kerst is niet voor singles. Je gaat het bijna denken als je de tientallen kerstfilms op Netflix doorscrollt, artikelen op internet doorpluist (Help! Single met de feestdagen!) of de nieuwsberichten leest waarin ‘volgens onderzoek 40% van de singles opkijkt tegen de feestdagen’. Kerst wordt ons door de strot geduwd als ‘een warme tijd met elkaar’ en zeker niet als ‘happy single op de bank in je pyjama’. En dat is behalve ouderwets ook best verklaarbaar.
Traditie is dominant
Want ook al leven we inmiddels op het randje van het eerste decennium van de 21e eeuw: onze ideeën over de liefde en over Kerst zijn geworteld in een traditie die zo een paar honderd (zelfs duizend) jaar oud is: die van de kerk. En die kerk propageert niet alleen het verhaal van Jozef en Maria die (onbevlekt ontvangen nog wel) in de kerstnacht Jezus kregen, maar ook het solide concept van een monogame relatie. Single zijn was in de tijd van Jozef en Maria op zijn zachtst gezegd niet de norm en dat is het vandaag de dag nog niet (ook al rukt de single behoorlijk op). Combineer dat traditionele beeld van relaties met het traditionele kerstverhaal en je hebt het conservatieve plaatje compleet.
Disneydroom en Hallmarkhappiness
Toch is niet alleen de kerk verantwoordelijk voor dit traditionele plaatje. Ook onze entertainmentindustrie doet er driftig aan mee. In bijna iedere film zien we stellen die elkaar vinden, liefjes die tegen elkaar aankruipen of gezinnen die ruzie maken, maar elkaar uiteindelijk alsnog vinden. En dan heb ik het nog niet eens over de titels als: ‘A boyfriend for Christmas’, ‘A bride for Christmas’, ‘A Christmas love story’, ‘A dash of love’, ‘Anything for love’ en natuurlijk ‘A Christmas prince’ deel 1 tot en met 3 (laten we de trouwerij en de baby ook niet vergeten). Leuk, al die liefdevolle plaatjes op ons scherm, maar het resultaat van deze zwaar gepropageerde Disneydroom of Hallmarkhappiness is dat volgens onderzoeken van datingsites Lexa en Parship vindt 60% van de deelnemers december minder leuk zonder partner en vindt 10% er zelfs ‘niets aan’. Best zonde, toch?
Ruimte voor (zelf)liefde
Tijd dus om het anders te doen. Met 2020 in zicht en 15% singles in onze samenleving is dat clichéplaatje op zijn zachtst gezegd een beetje achterhaald. Niet dat je niet mag zwijmelen, maar waarom zien we – ook nu de rol van de kerk naar de achtergrond is geraakt – nog steeds maar één vorm van liefde in al die kerstfilms? Met de verwachting van het CBS dat over 30 jaar zelfs de helft single is, is het tijd voor verbreding en te kiezen voor meer inclusiviteit, want waarom zou je je nog moeten schamen als je alleen naar die kerstborrel gaat, bij een familie-etentje aan kindertafel moeten aanschuiven ‘omdat jij geen vriend(in) hebt’ of juist moet kiezen tussen je twee partners (als je die hebt) omdat je familie dat maar raar vindt? Juist. Kerst is van ons allemaal, althans dat zou het moeten zijn, in welke samenstelling dan ook en welke vorm je (zelf)liefde zich ook uit. Alleen als we echt ruimte voor liefde maken, dan krijgen we dat traditionele gevoel misschien een beetje terug en kan iedereen genieten van Kerst, toch? Ik ben voor. Merry Christmas!
PS. Zoek je nog een liefdevol cadeautje voor jezelf, je partner of dat conservatieve familielid dat maar blijft zeuren of je al een relatie hebt? Geef ‘Ruimte voor liefde’, dan is je kerst meteen een stuk minder saai ;-).