Disney. You got to love it! Toch? Want wie groeide er niet op met de iconische scenes uit De Lion King, Jungle Book, Belle en het beest of Pocahontas? Ben je als millennial geboren, dan horen deze films tot ons collectieve geheugen, inclusief prinsessen die gelukkig eindigen en prinsen op witte paarden, vliegende tapijten of hele koninkrijken die ze tegelijkertijd met hun liefde met ons delen. Maar Disney ligt onder vuur en is aan vernieuwing toe, vinden de kijkers. De meest recente ‘teleurstelling’: Frozen 2. Maar is dat wel terecht?
Let it go, let it go!
Want Frozen – een van de grootste hits uit het afgelopen decennium – leek een kentering in de klassieke, heteroseksuele afspiegeling die Disney door de jaren heen strak heeft vastgehouden. Ongeacht in welke leeftijdsklasse, werelddeel of zelfs mensen/dierenwereld het verhaal zich afspeelde: de heteroliefde ontbrak nooit en overwon altijd. Tot Frozen 2, dachten de fans, want al in de eerste film werden parallellen getrokken tussen Elsa’s uitbraak uit de patronen en hintte liefhebbers naar een lesbische inborst van de ijskoningin. Dat vermoeden werd aangewakkerd in de trailer van Frozen 2, maar die romantici kwamen van een koude kermis thuis: geen liefde voor Elsa (sorry voor de spoiler), maar hele andere ontdekkingen. Het resultaat: teleurgestelde gezichten en ‘Disney gaat niet met zijn tijd mee en heeft een kans laten liggen.’ Maar is dat wel zo?
Show yourself!
Ik denk van niet, want hoe heerlijk het ook zou zijn, een Disneyvariant met twee LGBTQI-geliefden in de hoofdrol (yes please!), het is niet de enige manier om te vernieuwen. Frozen 2 is net zo’n vernieuwer. Waarom? Omdat niet Elsa’s liefdesleven centraal staat, maar haar persoonlijke ontwikkeling. Waar de eerste film een hit werd met het nummer ‘Let it go!’ dat inmiddels de hele wereld meezingt, staat de tweede film in het teken van ‘Show yourself’. En is dat niet iets wat ook best modern is voor een Disneykoningin? Een zoektocht naar je eigen kracht, je roots, je toekomst, wie je werkelijk bent en waar je thuiskomt, ook al is dat ver van de gebaande paden? Een happy end ergens anders vinden dan in de liefde?
Ik vind het anno 2019 niet zo raar dat films daarover gaan in plaats van die eeuwige liefde, want ja, liefde is heerlijk en belangrijk voor je levensgeluk, maar is happy zijn met jezelf en jezelf goed leren kennen dat niet nog meer? In een wereld waarin het aantal bewuste singles sterk stijgt, denk ik dat Disney best aanvoelt wat er speelt, want of je nu hetero, LGTBQI, polyamoureus, swinger of bewust single bent zoals in Ruimte voor liefde uitgebreid aan bod komt: jezelf leren zien, waarderen en liefhebben, is misschien wel het begin van alle vormen van liefde, toch?
Wat vind jij: doet Disney Elsa tekort door haar geen vriendin te geven (en moet ze die in deel 3 wel krijgen) of vind je Disney door haar keuzes juist vooruitstrevend?